Splot coraz dziwniejszych wydarzeń

Nie był to bardzo udany dzień dla Yennefer. Coraz to nowe wiadomości przychodziły do Ministerstwa i jej biurko zalewało się stosem dokumentów do wypełnienia. Nie jedna sprawa którą miała na głowie wymagała także akcji po za bezpiecznymi murami jej pracy, to jednak nawet pasowało blondynce. Lubiła pracę w terenie, adrenalina towarzysząca tego typu zadaniom wprawiała ją często w pozytywny nastrój, dla większości osób wydawało się to dość dziwne. Do tego ta okropna pogoda, mimo iluzji jaka panowała za oknami ministerstwa świadomość o kolejnym szarym dniu był niczym sól na rany. Yen miała jednak chwilę przerwy, skorzystała z tej okazji i pojawiła się na chwilę w głównym Holu. Spoglądała na zmieniające się napisy na tablicy ogłoszeń i co chwila notowała jakieś informacje. Miała do tego specjalny notes, dość gruby, ale zapisany już prawie do końca pełen wycinków z artykułów, nazwisk, danych osobowych i innych tekstów które często przydawały jej się w pracy. Co chwila rozglądała się na boki, dziwnym trafem miała wrażenie iż coś nie jest do końca dobrze. Ostatnie wieści w gazetach wywarły mocny wpływ na społeczeństwo magiczne, ona sama nie wiedziała komu wierzyć. Czy Harry Potter żyje, kto podaje prawdziwe informacje, a kto kłamie. Czy nadzieja która podtrzymuje wielu z nich na duchu jest zwykłym kłamstwem, nie znała odpowiedzi na to pytanie. Coraz częściej wydawało jej się iż zadania które są jej przyznawane mają dziwny charakter, nawet w ostatnim czasie zginęło kilka jej raportów, a z dwóch wykreślono zdania i przepisano. Zgłosiła to, jednak nie dostała żadnej konkretnej odpowiedzi, jedynie obiecanie zbadania sprawy. Dość widocznie dali jej do zrozumienia by robiła co ma robić i nie interesowała się niczym za bardzo, bo może się to źle skończyć. Ta całą sytuacja nie podobała się blondynce, która w tym momencie przenikliwymi niebieskimi oczami przyglądała się coraz to nowszym ogłoszeniom. Miała także ochotę przeczytać Proroka Codziennego, który leżał złożony w jej torbie przewieszonej przez ramię. Schowała notatnik i wyciągnęła pismo wpatrując się z uwagą w nagłówek.

Sytuacja w Ministerstwie Magii była niezwykle napięta. Roiło się od szpiegów Czarnego Pana, które było przez niego w coraz większym stopniu kontrolowane. Pracownicy mugolskiego pochodzenia przestali przychodzić do pracy, Ministerstwo opustoszało. Nie reagowało na wiele zaginięć, porwań, czy innych zbrodni. Nowy Minister był coraz bardziej bezradny, wszędzie z niepokojem dopatrywał się szpiega, który zechce rzucić na niego Imperiusa. Nadzieję pokładał w posiłkach, które przybyły z Francji, Hiszpanii i USA. Jeśli oni nie będą w stanie im pomóc... Cały świat może wkrótce runąć.
Nagle o głowę Yennefer rozbił się maleńki, papierowy samolocik z informacją dla niej. Latał w okół jej głowy niezwykle nerwowo, chcąc, aby Rowle go przeczytała. Kiedy kobieta go rozłożyła, jej oczom ukazał się krótki tekścik:

"W pani departamencie odbędzie się spotkanie z gośćmi z Francji, za piętnaście minut. Oczekujemy pani obecności."

W Departamencie Przestrzegania Praw Czarodziejów przebywało już kilkanaście osób. Około pięciu pracowników oraz trzynastu, może czternastu czarodziejów i czarownic z zagranicy. Ich szef, wysoki i postawny mężczyzna w eleganckiej szacie, spoglądał na Brytyjczyków podejrzliwie zastanawiając się jak w istocie ma tutaj pomóc, skoro każdy z nich mógł być szpiegiem. Cóż, zacznie spotkanie, kiedy zgromadzą się wszyscy.

Dostała osobiste zaproszenie od samego Ministra Magii, by uczestniczyć w zebraniu w Departamencie Przestrzegania Praw Czarodziejów. Nie oczekiwała dużej frekwencji, wybrano jedynie tych, którzy najwidoczniej znaczyli coś w Ministerstwie Magii. Główną atrakcją zgromadzenia mieli być Francuzi, dla których zgromadziła się cała śmietanka. Otwarta mosiężne drzwi, poławiając się w doskonałym oświetleniu pomieszczenia. Miała na sobie zabójczo wysokie szpilki w połączeniu z nieco krótką sukienką. Oplątał wszystkich wzorkiem, uśmiechając się do zgromadzonych czarodziejów. Do tych ważniejszych i bliżej znanych podeszła osobiście, a do reszty jedynie rzuciła kilka miłych słów. Odgarnęła blond koki, sprawiając wrażenie niezwykle ułożonej i wysoko postanowionej osoby. Ba! Któż jak nie ona mogła być ukochaną asystentką Ministra Magii. Na pierwszy rzut oka nikt by nie zgadł, iż Francesca należy do biednej części społeczności. Zasiadła na wyznaczonym wcześniej miejscu, rozkładając na stole jedną ze swoich ogromnych teczek. Niestety, sam najwyższy urzędnik nie miał czasu by zaglądnąć do tego Departamentu, dlatego też pojawiła się tutaj ona. Dokładnie obserwował wszystkich zgromadzonych gości tak, jakby chciała zapamiętać każdy szczegół ich ubrania, oraz zachowania. Jej lodowato niebieskie oczy zatrzymały się na szefie, którzy musnął ją swoimi wargami w dłoń. Wnętrze było surowe, odbiegając od standardów w gmachu Ministerstwa. Oczekiwała na rozpoczęcie, delektując się smakiem zaparzonej kawy, która stała na jej miejscu. Cóż... każda forma wzmocnienia była dobra, skoro sama nie wiedziała co tutaj robi. Założy nogę na nogę.

Yennefer lekko dziwiła się wiadomością, wiedziała pobieżnie o przybyciu posiłków z innych krajów, jak na razie nie interesowało ją to zbytnio. Miała własne sprawy, nie mniej jednak w momencie przybycia tych osób do miejsca jej pracy, cała ta afera zaczynała dotyczyć także jej. Idąc na spotkanie nie była pewno czego może się spodziewać. Poprawiła tylko swoje ubranie, które składało się z białej marynarki, czarnej bluzki, czarnych spodni i szpilek. W pracy zawsze ubierała się w stonowane kolory, po co rzucać się w oczy innym czarodzieją, w dzisiejszych czasach było to wręcz niepotrzebne. Rozglądała się powoli kiedy pojawiła się w miejscu zebrania największej ilości osób, przymrużyła oczy spoglądając na wszystkich z miejsca gdzie mogła dokładnie przyjrzeć się każdemu. Kilka osób wyglądało pozornie na całkowicie normalnych, nawet całkiem przyjaźnie wyglądających, część w oczach Yen sprawiała złe wrażenie. Nie mogła stwierdzić dlaczego już po samej postawie wnioskowała o statusie danej osoby. Lubiła tłum, czuła się w nim dobrze, nawet lepiej niż w mniejszej grupie ludzi i w tym przypadku kiedy osób było więcej niż palców w jednej ręce. Nie mnie jednak nie traciła wrodzonej czujności, od dawna przestała ufać innym ludziom, od śmierci jej rodziny patrzyła każdemu na ręce, wydawała się być osobą zimną, nie łatwą w kontaktach. Jednak na jej twarzy cały czas gościł wyłudzany uśmieszek lekko wymuszony, ale nadal wargi układały się w sposób który mógł go przypominać. Na chwilę zwróciła uwagę na blondynkę o dość interesującym zachowaniu.
Ciężko było jej nie znać kiedy kręciła się dookoła ministra jak bączek, albo inaczej określając przylepiła się jak rzep do psiego ogona. Takie oponie przynajmniej słyszała Yen, od osób które nie koniecznie uznawały tak młode osoby na takim stanowisku. Ciężko było jej uwierzyć, że zdobyła tą posadę tylko dzięki swojej wiedzy i umiejętnością. Nie mniej jednak prawdy nie znała, wiec tylko na chwilkę rzuciła na nią przelotne spojrzenie i westchnęła cicho. Z drugiej strony zastanawiała się co może tak naprawdę być powodem tego spotkania, domyślała się wersji oficjalnej jednak ta zawsze kryła za sobą coś więcej. Tego planowała dowiedzieć się Yennefer.

Nie była to śmietanka towarzyska jak myślała Francesca, lecz pracownicy Departamentu i Francuzi, którzy zostali oddelegowani do tegoż oddziału, gdyż we własnym kraju pracowali w jego odpowiedniku. Obcokrajowcy dzielili się na grupy, chcąc wszystko przywołać do porządku pracując nad każdym departamentem osobno.
Szef Francuzów przywitał asystentkę Ministra Magii, jednakże nie poświęcił jej wiele uwagi. Liczył na obecność samego Ministra, a nie słodkiej blondyneczki. Wcale nie zdziwił się, iż została asystentką. Posłał spojrzenie w kierunku jej dekoltu, jednakże miał ważniejsze sprawy na głowie. Nie należał do osób ulegających pokusom.
Kiedy wszyscy się zebrali mężczyzna odezwał się po francusku, zaś stojąca obok niska i drobna kobieta o niemal białych, mocno kręconych włosach zaczęła tłumaczyć; w jej głosie słychać silny akcent.
-Szef Oddziału do Spraw Przestrzegania Prawa, Pierre Levasseur, chciałby wszystkich powitać i podziękować za przybycie.
Mężczyzna ponownie się odezwał, a kobieta wciąż tłumaczyła, stojąc blisko obok i przesuwając powoli spojrzeniem po Brytyjczykach. Reszta Francuzów stała w półkolu za swym szefem, a ich miny były całkowicie obojętne.
-Przybyliśmy tutaj ze względu na prośbę waszego Ministra Magii. Przejdźmy jednak do rzeczy. Odkryliśmy wiele nieprawidłowości w ostatnich aktach i zgłoszeń, które zostały zignorowane. Monsieur Levasseur prosi o wyjaśnienie - skończyła kobieta.
Jej szef spoglądał wyczekująco na wszystkich pracowników Departamentu.